مدرسه علميه الزهراء شهداد كرمان

 
«اول العلم معرفة الجبار وآخر العلم تفويض الامر اليه.»

«شناخت‏ خداوند، و «توكل به او» دو بال پرواز به قله‏ى قدس و موفقيت است، اگر اين دو «بال‏» را از دست دهيم، آموخته‏ها «وبال‏» مان خواهد شد.

دستان پيدا و پنهان دشمن در پى از ميان بردن سه ويژگى ما است:

1. بينش معنوى 2. گرايش معنوى 3. كنش و واكنش معنوى

پس بياييد اعتقادات خود و ديگران را مستحكم‏تر سازيم; گرايش‏هاى همگان، به ويژه نسل نو، را سمت معنويت نگاه داريم و از الهى بودن كنش‏ها و واكنش‏هامان پاس‏دارى كنيم.

نوجوان و جوان، پيش از دانش و بينش، دوستى مى‏جويد. آنان كه در «رفاقت‏» با جوانان بر ما پيشى گيرند، در دل و ديده‏ى آنان باقى خواهند ماند.

بياييم همواره از كلمات روان، شيوا، پرجاذبه و گويا استفاده كنيم و واژه‏هاى دشوار و زمخت را براى هميشه از انديشه‏مان دور سازيم.

انسان‏ها، با هر ميزان دانش، مقدار علم ما را به خوبى درمى‏يابند و اين حقيقت را در سخن يا سكوتشان آشكار مى‏سازند.

سليقه‏ى خوب مبلغ آن گاه خود را نشان مى‏دهد كه تلاش‏هايش را در سه محور استحكام «بنيان‏هاى اعتقادى‏» ، تقويت «آموزه‏هاى اخلاقى‏» و اصلاح «شيوه‏هاى رفتارى‏» متمركز سازد.

به يقين بهترين شيوه‏ى مبارزه با تهاجم فرهنگى دشمن، الهى ساختن باور، اخلاق و كردار مردم است. هرگز از اين سه مهم غفلت نكنيم.

فهرست استفتاهاى مردم از مراجع تقليد، بهترين راهنماى ما در ارائه‏ى فروع فقهى ضرورى و مورد نياز جامعه است. بيان مسائل تكرارى و ملال‏آور گره از كار كسى نمى‏گشايد.

مبلغ به دو مطالعه نياز دارد: يكى براى درك مطلب و آگاهى از موضوع مورد نظر و يكى براى گزينش چگونگى بيان مطالب.

رقيب پرجاذبه‏يى چون فيلم‏هاى متنوع و ماهواره و ويدئو، ما را به جامع نگرى، روشن بينى و گزيده گويى سوق مى‏دهد. بايد  شيرينى، طراوت و شادابى سخنرانى را با استفاده از شيوه‏هاى نو و كارآمد فزونى بخشيد.

آشنايى با زبان، اصطلاحات و واژه‏هاى هر قوم، گام نخست ارتباط به شمار مى‏آيد. در كنار علوم ارزش‏مند حوزوى، آشنايى با دانش‏هاى روز و برخى از اصطلاحات آن راه ارتباط با نسل نو را كوتاه‏تر مى‏كند و صميميت و يگانگى را بيش‏تر مى‏سازد.

درك اوضاع اجتماعى، اقتصادى و فرهنگى مخاطبان، شناخت دقيق، درست و سريع درد را به ارمغان آورده، دوره‏ى درمان را كوتاه و تاثير آن را عميق و ماندگار مى‏سازد. بى‏شك اين شناخت ارزش‏مند پيش نياز تبليغ به شمار مى‏آيد.

بايد كوشيد، افزون بر حفظ علاقه‏مندان دين و روحانيت، افراد بى‏تفاوت، دين گريز و حتى دين ستيز به جمع دين باوران راه يابند و در شمار ذخاير انقلاب جاى گيرند. به نظر شما، راه دست‏يابى به اين موفقيت ارزش‏مند چيست؟