مدرسه علميه الزهراء شهداد كرمان

 از امتيازات يك بانوي مسلمان توفيق او در امر همسرداري است. اگر در ميان زن و شوهر، يكي از آنان فداكاري و عفو و گذشت بيشتري داشته باشد، مطمئناً كار به مشاجره و نزاع خانوادگي منجر نخواهد شد. بنابراين، كم توقع بودن، گلايه نكردن و صبر و استقامت در سختيهاي زندگي توسط زنان با ايمان مي تواند كمك شاياني به استحكام اركان خانواده بكند. فرازي از زندگي و سخن حضرت زهراعليها السلام در اين زمينه راهكار جالبي براي همسران شايسته مي باشد.

 در يكي از روزهاي پر مشقت، غذا در منزل امام علي عليه السلام و حضرت زهراعليها السلام كمياب شده بود. امام از همسرش پرسيد: “فاطمه جان! غذايي داري كه مقداري تناول كنيم؟” فاطمه عليها السلام پاسخ داد: سوگند به آن خدايي كه مقام و عظمت تو را بالا برد! سه روز است كه غذاي كافي در منزل نداريم و مقدار اندكي هم كه داشتيم به شما بخشيدم و خودم رنج گرسنگي را تحمل كردم.”

 امام علي عليه السلام فرمود: چرا به من اطلاع ندادي؟” حضرت زهراعليها السلام پاسخ داد:

 "كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله نَهَانِي أَنْ أَسْأَلَكَ شَيْئاً فَقَالَ لَا تَسْأَلِي ابْنَ عَمِّكِ شَيْئاً إِنْ جَاءَكِ بِشَيْ ءٍ عَفْواً وَ إِلَّا فَلَا تَسْأَلِيهِ؛(11) رسول خداصلي الله عليه وآله مرا نهي فرموده است كه از تو چيزي بخواهم و به من سفارش كرده كه: از پسر عمويت چيزي درخواست نكن! اگر خودش چيزي آورد، بپذير وگرنه خودت درخواست نكن!”

 11) تفسير عياشي، محمد بن مسعود عياشي، تهران، چاپخانه علميه، 1380 ق، ج 1، ص 171.

 پيامبرصلي الله عليه وآله بارها فرمود كه پيروان من به هفتاد و سه فرقه تقسيم مي شوند و تنها گروه ناجيه شيعيان علي عليه السلام هستند. آري، اين شيعه بوده است كه با پيروي از امامان خويش از صدر اسلام تا امروز براي حفظ اسلام اصيل كه در تشيّع تبلور يافته، فداكاريهاي فراوان نموده و رنجهاي بي شمار را تحمّل كرده است، تا آنجا كه در قرن بيست و يكم و در اوج پيشرفتهاي علمي و صنعتي، جهان تشنه شناخت معارف شيعه و مكتب آن است و به خاطر اين عظمت است كه علي عليه السلام فرمود: “أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ عِزّاً وَعِزُّ الْإِسْلاَمِ الشِّيعَةُ أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ دِعَامَةً وَدِعَامَةُ الْإِسْلاَمِ الشِّيعَةُ أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ ذِرْوَةً وَذِرْوَةُ الْإِسْلاَمِ الشِّيعَةُ أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ سَيِّداً وَسَيِّدُ الْمَجَالِسِ مَجَالِسُ الشِّيعَةِ أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ شَرَفاً وَشَرَفُ الْإِسْلاَمِ الشِّيعَةُ أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ ءٍ إِمَاماً وَإِمَامُ الْأَرْضِ أَرْضٌ تَسْكُنُهَا الشِّيعَةُ؛(1) بيدار باشيد! آگاه باشيد! به راستي هر چيزي را عزتي است و عزت اسلام شيعه است. آگاه باشيد! براي هر چيزي ركني است و ركن اسلام شيعه است. براي هر چيزي علوّ و برتري است و برتري اسلام شيعه است. بيدار باشيد! براي هر چيزي آقا و سروري است و سيد مجالس، مجالس شيعه است. آگاه باشيد! براي هر چيزي آبرويي است و آبروي اسلام شيعه است. بيدار باشيد! براي هر چيزي پيشوايي است و پيشواي زمين آن سرزميني است كه شيعه در آن زندگي مي كند.”

 راستي كه اين همه عظمت جز بر قامت راستين شيعه نزيبد و جز بر پيروان راستين علي عليه السلام بر ديگران منطبق نشود. اينجاست كه مسئوليت شيعه بودن صد چندان مي شود. مبادا كسي ادّعاي شيعه گري داشته باشد و باعث عزّت و آبروي اسلام نباشد!

1) بحارالأنوار، ج 65، ص 80.

پسرم! تو را به اين چيزها وصيّت و سفارش مي كنم:

 اوّل، آنكه نمازهاي يوميّه خويش را در اوّل آنها به جاي آوري!

 دوم، آنكه در انجام حوايج مردم، هر قدر كه مي تواني، بكوشي و هرگز مينديش كه فلان كار بزرگ از من ساخته نيست؛ زيرا اگر بنده خدا در راه حق، گامي بر دارد، خداوند نيز او را ياري خواهد فرمود.

 سوم، آنكه سادات را بسيار گرامي و محترم شماري…!

 چهارم، از تهجّد و نماز شب غفلت مكن و تقوا و پرهيزكاري پيشه خود ساز!

 پنجم، به آن مقدار تحصيل كن كه از قيد تقليد وا رهي.(1)

1) نشان از بي نشانها، علي مقدادي اصفهاني، انتشارات آداب، مشهد، ص 31.

 جَون بن جوّي: الگوي آزادگان
   او غلام ابوذر غفّاري است که پس از شهادت مولايش به مدينه برگشت و در خدمت اهل بيت( در آمد. از مدينه تا مکّه امام را همراهي کرد و از آن جا به کربلا آمد. چون به اسلحه سازي و اسلحه شناسي آشنا بود، به نقل ابن اثير و طبري شب عاشورا هم به کار اصلاح سلاحها اشتغال داشت.
   با اين که سن او زياد بود، روز عاشورا اذن طلبيد. امام  به او رخصت داد و آزادش کرد، امّا او به امام  عرض کرد: گرچه نسبم پست و بويم ناخوش و چهره ام سياه است. ولي ميخواهم به بهشت بروم و شرافت يابم و رو سفيد شوم. از شما جدا نميشوم تا خون سياهم با خون شما آميخته شود. وقتي پس از رزمي قهرمانانه به شهادت رسيد، امام  بالاي سر او آمد و چنين دعا کرد:
   «اللهمّ بيّض وجهه و طيّب ريحه و احشر مع الابرار و عرّف بينه و بين محمّد و آل محمّد»37 پروردگارا! صورتش را سفيد و بويش را خوش گردان و او را با ابرار محشور کن و بين او و محمّد و آل محمّد آشنايي ده.
   امام باقر از امام سجاد   روايت ميکند: «پس از عاشورا که مردم براي دفن کشته ها به ميدان مي آمدند، پس از ده روز بدن جون را در حالي يافتند که بوي مشک از آن به مشام ميرسيد.»

 
«اول العلم معرفة الجبار وآخر العلم تفويض الامر اليه.»

«شناخت‏ خداوند، و «توكل به او» دو بال پرواز به قله‏ى قدس و موفقيت است، اگر اين دو «بال‏» را از دست دهيم، آموخته‏ها «وبال‏» مان خواهد شد.

دستان پيدا و پنهان دشمن در پى از ميان بردن سه ويژگى ما است:

1. بينش معنوى 2. گرايش معنوى 3. كنش و واكنش معنوى

پس بياييد اعتقادات خود و ديگران را مستحكم‏تر سازيم; گرايش‏هاى همگان، به ويژه نسل نو، را سمت معنويت نگاه داريم و از الهى بودن كنش‏ها و واكنش‏هامان پاس‏دارى كنيم.

نوجوان و جوان، پيش از دانش و بينش، دوستى مى‏جويد. آنان كه در «رفاقت‏» با جوانان بر ما پيشى گيرند، در دل و ديده‏ى آنان باقى خواهند ماند.

بياييم همواره از كلمات روان، شيوا، پرجاذبه و گويا استفاده كنيم و واژه‏هاى دشوار و زمخت را براى هميشه از انديشه‏مان دور سازيم.

انسان‏ها، با هر ميزان دانش، مقدار علم ما را به خوبى درمى‏يابند و اين حقيقت را در سخن يا سكوتشان آشكار مى‏سازند.

سليقه‏ى خوب مبلغ آن گاه خود را نشان مى‏دهد كه تلاش‏هايش را در سه محور استحكام «بنيان‏هاى اعتقادى‏» ، تقويت «آموزه‏هاى اخلاقى‏» و اصلاح «شيوه‏هاى رفتارى‏» متمركز سازد.

به يقين بهترين شيوه‏ى مبارزه با تهاجم فرهنگى دشمن، الهى ساختن باور، اخلاق و كردار مردم است. هرگز از اين سه مهم غفلت نكنيم.

فهرست استفتاهاى مردم از مراجع تقليد، بهترين راهنماى ما در ارائه‏ى فروع فقهى ضرورى و مورد نياز جامعه است. بيان مسائل تكرارى و ملال‏آور گره از كار كسى نمى‏گشايد.

مبلغ به دو مطالعه نياز دارد: يكى براى درك مطلب و آگاهى از موضوع مورد نظر و يكى براى گزينش چگونگى بيان مطالب.

رقيب پرجاذبه‏يى چون فيلم‏هاى متنوع و ماهواره و ويدئو، ما را به جامع نگرى، روشن بينى و گزيده گويى سوق مى‏دهد. بايد  شيرينى، طراوت و شادابى سخنرانى را با استفاده از شيوه‏هاى نو و كارآمد فزونى بخشيد.

آشنايى با زبان، اصطلاحات و واژه‏هاى هر قوم، گام نخست ارتباط به شمار مى‏آيد. در كنار علوم ارزش‏مند حوزوى، آشنايى با دانش‏هاى روز و برخى از اصطلاحات آن راه ارتباط با نسل نو را كوتاه‏تر مى‏كند و صميميت و يگانگى را بيش‏تر مى‏سازد.

درك اوضاع اجتماعى، اقتصادى و فرهنگى مخاطبان، شناخت دقيق، درست و سريع درد را به ارمغان آورده، دوره‏ى درمان را كوتاه و تاثير آن را عميق و ماندگار مى‏سازد. بى‏شك اين شناخت ارزش‏مند پيش نياز تبليغ به شمار مى‏آيد.

بايد كوشيد، افزون بر حفظ علاقه‏مندان دين و روحانيت، افراد بى‏تفاوت، دين گريز و حتى دين ستيز به جمع دين باوران راه يابند و در شمار ذخاير انقلاب جاى گيرند. به نظر شما، راه دست‏يابى به اين موفقيت ارزش‏مند چيست؟