مدرسه علميه الزهراء شهداد كرمان

 يكي از دوستان شهيد رجايي مي گويد: در سال 52 يا 53، روزي به اتفاق شهيد رجايي براي خوردن نهار قرار گذاشتيم. وقتي به خيابان ولي عصر، سه راهي شهيد بهشتي رسيديم، ناگهان رجايي گفت: “ماشين را نگهدار!” ماشين را متوقف كردم و گفتم: چه شده است؟ گفت: برويم مسجد و نماز بخوانيم.
 گفتم: رفقا منتظرند. گفت: واللّه من با خداي خود عهد كرده ام كه هميشه قبل از نهار، نماز ظهر و عصر را بخوانم، قبل از شام، نماز مغرب و عشاء را، و قبل از صبحانه نماز صبح را بخوانم و اگر يك روز اين برنامه را ترك كردم، به عنوان جريمه يك روز روزه بگيرم. شما كه راضي به جريمه شدن من نيستيد؟