محبوب پروردگار
بدون ترديد، اساس تمام دوستيها خداوند است و هر آنكس كه دوست خداست; محبوب قلبهاي پاك نيز هست . از اين رو در ابتدا روايتي را كه در آن خداوند محبت خويش را نثار آخرين امام معصوم عليه السلام نموده است به گوش جان مي شنويم:
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمودند: «ان الله عزوجل اوحي الي ليلة اسري بي: يا محمد! من خلفت في الارض في امتك؟ - وهو اعلم بذلك - قلت يا رب اخي . قال: يا محمد علي بن ابيطالب؟ قلت: نعم يا رب . قال: يا محمد اني اطلعت الي الارض اطلاعة فاخترتك منها فلا اذكر حتي تذكر معي فانا المحمود وانت محمد، ثم اني اطلعت الي الارض اطلاعة اخري فاخترت منها علي بن ابيطالب فجعلته وصيك فانت سيد الانبياء وعلي سيد الاوصياء; همانا خداي عزوجل در آن شب كه به گردش شبانه برده شدم (معراج) به من وحي فرمود: اي محمد! چه كسي را در زمين ميان امتت به جاي خود گذاشتي؟ ! - در حالي كه خود بدان آگاه تر بود . - عرض كردم: پروردگارا! برادرم را . فرمود: اي محمد! علي بن ابيطالب را؟ عرض كردم: بلي اي خداي من! فرمود: اي محمد! من از ابتدا از فراز عرش نظري بر زمين افكندم و تو را از آن اختيار كردم، هيچگاه يادي از من نشود مگر اينكه تو نيز با من ياد كرده شوي . من خود محمودم و تو محمد، سپس نظري ديگر بر زمين افكندم و از آن علي بن ابيطالب را برگزيدم و او را وصي تو قرار دادم; پس تو آقاي پيامبران و علي آقاي اوصياء است .»
در ادامه اين گفتگو، رسول گرامي اسلام پس از توصيفاتي درباره فرمايش خداوند پيرامون امامان معصوم عليهم السلام، و بعد از آنكه انوار پاك ائمه اطهار را مي بيند، در بخشي ديگر از كلام خود مي فرمايد: «عرض كردم: پروردگار من! اينان چه كساني اند؟ فرمود: اينان امامان هستند و اين يك نيز قائم است كه حلال كننده حلال من و حرام دارنده حرام من است و از دشمنان من انتقام خواهد گرفت .» پس خداوند فرمود: «يا محمد! احببه فاني احبه واحب من يحبه (1) ; اي محمد! او را دوست بدار كه من او را دوست مي دارم و هر كس كه او را دوست بدارد نيز دوست مي دارم .»
(1)ابن ابی زینب-غیبت نعمانی-مکتبت الصدوق ص93ح 24