عید در روایات
so-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} –> علامّه مجلسي مي گويد: «در بعضي از كتب معتبره ديدم كه معلّي بن خنيس مي گويد: روز نوروز خدمت امام صادق عليه السلام رفتم. پرسيد: اين روز را مي شناسي؟
حضرت فرمود: قسم به بيت عتيق كه در مكّه است. اين نيست مگر به جهت موضوعي قديمي كه براي تو تفسير مي كنم … نوروز، روزي است كه خداوند از بندگان پيمان گرفت به اين كه جز او را نپرستند … و آن از اوّلين روزي است كه خورشيد طلوع كرد و بادها وزيدن گرفت و زمين پر از شكوفه شد، سفينه حضرت نوح عليه السلام بر «جودي» قرار گرفت … و پيامبر گرامي اسلام عليه السلام به اصحاب امر فرمود: با علي عليه السلام به عنوان «اميرالمؤمنين» بيعت كنند … و هيچ روزي نوروز نيست مگر اين كه در آن روز ما انتظار فرج داريم، زيرا نوروز از روزهاي ما و روزهاي شيعيان ماست، عجم آن را حفظ كردند و شما آن را ضايع نموديد … و آن اوّلين روز سال پارسيان مي باشد …»(1)
1) بحارالانوار، ج 59، صص 91 و 92 و مستدرك الوسايل - طبع جديد، ج 6، ص 352.