مدرسه علميه الزهراء شهداد كرمان

قال الامام الحسين عليه السلام:
 

“وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنَ الْمَدائِنِ مَكْتُوبٌ فيهِ: أَنَا اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ أَنَا، وَ مُحَمَّدٌ نَبِيّي ، عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْقَدَرِ كَيْفَ يَحْزَنُ؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اِخْتَبَرَ الدُّنْيا كَيْفَ يَطْمَئِنُّ اِلَيْها؟ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَيْقَنَ بِالْحِسابِ كَيْفَ يُذْنِبُ(1)؛

تخته اي زير ديوار يكي از شهرها يافته شد كه در آن نوشته شده بود: من خدا هستم كه خدائي جز من نيست و محمّدصلي الله عليه وآله پيامبر من است، در شگفتم از كسي كه به مرگ يقين دارد پس چگونه شادماني مي كند؟ در شگفتم از كسي كه يقين به قضا و قدر دارد پس چگونه اندوهناك مي شود؟
 در شگفتم از كسي كه دنيا را آزموده است پس چگونه به دنيا اطمينان پيدا مي كند؟ و در شگفتم از كسي كه يقين به حساب روز قيامت دارد پس چگونه گناه مي كند؟”

1-صحیفه الرضاص254ح180وبحارالانوارج78ص450