انتخاب اصلح
براي جايگاه حساسي چون مجلس بايد كساني را برگزيد كه در كوران حوادث قبل و بعد از انقلاب ثبات راي و استواري ايمان خويش را به اثبات رسانده اند. امير مؤمنان علي عليه السلام به مالك اشتر مي نويسد:
«وتوخ منهم اهل التجربة والحياء من اهل البيوتات الصالحة والقدم في الاسلام المتقدمة » . (1)
از بين كارگزارانت به كساني مسئوليت ده كه از ويژگي هاي زير برخوردار باشند:
1. تجربه و توانايي انجام كار 2 . حيا 3. خانواده ي صالح 4. پيشينه ي ايماني
آنان كه در عرصه ي عمل آزموني پشت سر ننهاده و در فعاليت هاي انقلابي تجربه يي نيندوخته اند و يا آن كه در عمل و تجربه، ناتواني و ضعف ايمان خويش را اثبات كرده اند، براي ورود به مجلس شوراي اسلامي مناسب نيستند.
امروز ديدگان همه ي پاكان به ما دوخته شده است. گرچه ميان ما حضور ندارند ليكن نگران آينده و حاكميت نااهلان بر جامعه اند.
علي عليه السلام درباره ي تاسف و اندوه خويش از حكومت ابلهان و گنهكاران چنين مي فرمايد:
«به خدا سوگند، اگر يك تنه با (معاويه و سپاهيانش) رو به رو شوم و آن ها روي زمين را پر كرده باشند، از آنان هراسي ندارم; و من به گمراهي آنان و هدايت خويش بينايم و از جانب پروردگارم به يقين و باور دست يافته ام، من به شهادت و ملاقات خداوند مشتاقم و در انتظار ثواب الهي به سر مي برم.
«ولكني آسي ان يلي امر هذه الامة سفهائها وفجارها فيتخذوا مال الله دولا وعباده خولا والصالحين حربا والفاسقين حزبا» .
ولي از آن تاسف مي خورم كه امور مردم به دست نادانان و گناه كاران بيفتد. آنان مال خدا را دست به دست بين خود مي گردانند، بندگان خدا را برده ي خويش مي سازند، با نيكان مي جنگند و بدكاران را ياور خويش قرار مي دهند. آري، امام عليه السلام همواره از سلطه ي انسان هاي فاسق و بي دين بر جامعه اسلامي نگران و اندوهگين است.
اميد كه احساس پاك آن مرد عدالت و پارسايي از پس قرن ها، بيش از پيش در دل شيفتگانش تجلي كند و به انتخاب انسان هاي شايسته بينجامد.
