مدرسه علميه الزهراء شهداد كرمان

دوستی ودشمنی

تمام نظام خلقت بر پايه جاذبه و دافعه است. اگر جاذبه مولكولي نباشد، هيچ جمادي در خارج وجود پيدا نخواهد كرد. اگر قانون جذب و دفع در نباتات نباشد، گياهان در تنفس (گرفتن اكسيژن و پس دادن گاز كربنيك) دچار اختلال خواهند شد. اگر قانون جاذبه و دافعه در بين حيوانات نبود، هيچ حيواني به بچه اش شير نمي داد و حيوانات از دشمنان خود پرهيز نمي كردند. اگر قانون جذب و دفع عموميت نداشته باشد، خوبي، بدي، كيفر، پاداش و بهشت و جهنم و بالاخره خلقت عالم عبث است.

انسان موجودي است متحرك و حركت او نتيجه تعلق اوست، پس به هرچه تعلق داشته باشيم نسبت به آن جاذبه خواهيم داشت و عقلا از ضد آن گريزان خواهيم بود، لذا ياوران پيامبر اكرم در قرآن كريم با اين صفت بارز توصيف شده اند: «اشداء علي الكفار رحماء بينهم » (1) ; «[ياران پيامبر] بر كافران سخت گير و با خودشان مهربانند.» و در زيارت عاشورا مي خوانيم: «اني سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم » محبت اهل بيت عليهم السلام قال رسول الله صلي الله عليه و آله: «لا يؤمن احدكم حتي اكون احب اليه من نفسه و يكون عترتي احب اليه من عترته و يكون اهلي احب اليه من اهله و يكون ذاتي احب اليه من ذاته (2) ; كسي از شما مؤمن نيست مگر اينكه مرا بيش از خود دوست بدارد و خانواده من نزد او محبوبتر از خانواده خودش باشد و اقوام مرا از اقوام خودش بيشتر دوست بدارد و خود من محبوبتر از خود او باشم.»

1) فتح / 48. 2) بحار الانوار، ج 7، ص 14.

خوشحالي روزه داران

امام صادق عليه السلام فرمود: « لِلصَّائِمِ فَرْحَتانِ فَرحةٌ عِندَ إِفطارِهِ وَ فَرحَةٌ عِندَ لِقاءِ رَبِّهِ؛[1] براي روزه دار دو نوع شادي است: اول هنگام افطار و دوم زماني که با پروردگارش ملاقات مي کند.»

رسول خدا صلي الله عليه و آله در گفتاري بشارت آميز مي فرمايد: «شعبان ماه من است و رمضان ماه خدا، هر کس در ماه من روزه بگيرد، من روز قيامت او را شفيع خواهم بود و هر کس ماه خدا را روز بگيرد، خداوند متعال در وحشت قبر با او مأنوس خواهد بود. او از قبر خود در روز قيامت با چهره اي درخشان محشور مي شود و نامة اعمالش را به دست راست مي گيرد و در درگاه الهي حضور مي يابد. خداوند به او مي فرمايد: اي بندة من! از حقوق خودم که ترک کرده بودي، گذشتم و اما حقوق آفريدگانم که در مورد آنان قصور کرده اي ، من جبران مي کنم و آنان را راضي مي کنم.»[2]

[1] . فضائل الاشهر الثلاثة، ص 120. [2] . همان، ص 125

الف. در مكه:

1. علق؛ 2. حمد؛ 3. مزّمل؛ 4. مدّثر؛ 5. قلم؛ 6. لهب (تبّت)؛ 7. تكوير؛ 8. اعلي؛ 9. ليل؛ 10. فجر؛ 11. ضحي؛ 12. انشراح؛ 13. عصر؛ 14. عاديات؛ 15. كوثر؛ 16. تكاثر؛ 17. ماعون؛ 18. كافرون؛ 19. فيل؛ 20. فلق؛ 21. ناس؛ 22. اخلاص؛ 23. نجم؛ 24. عبس؛ 25. قدر؛ 26. شمس؛ 27. بروج؛ 28. تين؛ 29. قريش؛ 30. قارعه؛ 31. قيامة؛ 32. همزة؛ 33. مرسلات؛ 34. ق؛ 35. بلد؛ 36. طارق؛ 37. قمر؛ 38. ص؛ 39. اعراف؛ 40. جن؛ 41. يس؛ 42. فرقان؛ 43. فاطر؛ 44. مريم؛ 45. طه؛ 46. واقعه؛ 47. شعراء؛ 48. نمل؛ 49. قصص؛ 50. اسراء؛ 51. يونس؛ 52. هُود؛ 53. يوسف؛ 54. حجر؛ 55. انعام؛ 56. صافات؛ 57. لقمان؛ 58. سبا؛ 59. زمر؛ 60. مؤمن؛ 61. سجده؛ 62. شوري؛ 63. زخرف؛ 64. دخان؛ 65. جاثيه؛ 66. احقاف؛ 67. ذاريات؛ 68. غاشيه؛ 69. كهف؛ 70. نحل؛ 71. نوح؛ 72. ابراهيم؛ 73. انبيا؛ 74. مؤمنون؛ 75. فُصّلت؛ 76. طور؛ 77. ملك؛ 78. حاقه؛ 79. معارج؛ 80. نبأ؛ 81. نازعات؛ 82. انفطار؛ 83. انشقاق؛ 84. روم؛ 85. عنكبوت؛ 86. مطففين.

ب. در مدينه:

87. بقره؛ 88. انفال؛ 89. آل عمران؛ 90. احزاب؛ 91. ممتحنه؛ 92. نساء؛ 93. زلزال؛ 94. حديد؛ 95. محمد صلي الله عليه و آله .

ج. هم در مكه و هم در مدينه:

96. رعد؛ 97. الرحمان؛ 98. انسان؛ 99. طلاق؛ 100. بيّنه؛ 101. حشر؛ 102. نصر؛ 103. نور؛ 104. حج؛ 105. منافقون؛ 106. مجادله؛ 107. حجرات؛ 108. تحريم؛ 109. جمعه؛ 110. تغابن؛ 111. صف؛ 112. فتح؛ 113. مائده؛ 114. توبه. (4) .

قرآن در اسلام، علاّمه سيدمحمد حسين طباطبائي، ص150؛ ر.ك: الاتفاق، سيوطي، چاپ قاهره، ج1، ص10.

  شخصي براي ابوذر نامه نوشت و از او نصيحت خواست. او در جواب نوشت: «بدان كه علم و دانش دامنه گسترده اي دارد و داراي شاخه هاي بسياري است. اگر مي تواني «به آنكه دوستش داري بدي مكن.» آن شخص نامه را دريافت كرد ولي از مضمون آن چيزي نفهميد و از ابوذر توضيح خواست. ابوذر دوباره نوشت: «فلاني! تو خودت را از هر كس بيشتر دوست داري و چون نافرماني خدا كني [مستحق عذاب شده اي و] به خود بدي كرده اي»                   اصول کافی ج2ص458

فضيلت عفاف

1 - برترين عبادت: قال الصادق عليه السلام: «افضل العبادة العفاف (1) ; بهترين عبادت پاكدامني است.»

2 - مقام ملك: قال علي عليه السلام: «ما المجاهد في سبيل الله باعظم اجرا ممن قدر فعف كاد العفيف ان يكون ملكا من الملائكة; (2 ) مجاهد در راه خدا پاداشش بيشتر از كسي نيست كه در حالي كه امكانات گناه دارد، پاكدامني مي كند. اي بسا پاكدامني كه ملكي از ملائك بوده باشد.»

3 - اساس نيكي ها: قال علي عليه السلام: «العفة راس كل خير (3) ; پاكدامني در راس تمام نيكي هاست.»

4 - زكات زيبايي: قال علي عليه السلام: «زكاة الجمال العفاف (4) ; زكات زيبايي پاكدامني است.»

موجبات عفاف

الف - رضايت به كفاف: قال علي عليه السلام: «الرضا بالكفاف يؤدي الي العفاف (5) ; راضي بودن به آنچه كفايت كند، موجب پاكدامني مي شود.» ب - غيرت: قال علي عليه السلام: «قدر الرجل علي قدر همته و عفته علي قدر غيرته (6) ; شخصيت مرد به اندازه همت او و پاكدامني او به اندازه غيرت اوست.» ج - قناعت: قال علي عليه السلام: «اصل العفاف القناعة (7) ; اصل عفت، قناعت است.» د - عقل: قال علي عليه السلام: «من عقل عف (8) ; عاقل پاكدامن است.»

1) كافي، ج 2، ص 78. 2) نهج البلاغه، حكمت 474. 3) غررالحكم، ماده عف. 4) همان. 5) همان. 6) بحارالانوار، ج 70، ص 4. 7 7) همان، ج 78، ص 7. 8) غررالحكم، ماده عقل.1